(DİYARBEKİR GÜNLÜKLERİ – 1) NEDEN DİYARBEKİR?

 Neden Diyarbekir?

Neden Diyarbakır ya da Amed değil de, Diyarbekir?

Diyarbekir, politik bir tartışmanın tarafı olmamak için kaçtığım korunaklı bir liman değil.

Beni Diyarbekir demeye iten şey Deli Bekir’in torunu olmam.

Neredeyse yirmi yıldır Diyarbakır’dan her bahsettiğimde Diyarbekir dememin yüzümü gülümseten böyle bir hikâyesi var.

Deli Bekir annemin büyük büyük dayısı.

Ordu’da fındık bahçelerimizden biri onun adıyla anılıyor.

Nereye gidiyorsun diye sorulduğunda Bekir’in yerine ya da Deli Bekir’in yerine der birkaç nesil.

Deli Bekir’in yeri on hatta ondan fazla ailenin bahçelerinin olduğu bir yer.

2000 sonrası doğanları saymazsak, yani toprakla ilişiği kesilmiş nesli dikkate almazsak kaç nesil Deli Bekir’in adını anıyor hala.

Delilerle muhabbetim sadece Deli Bekir’le sınırlı değil. Osman Emmim de o delilerden biri. Deli Osman!

Benim için melekten farksız, senin için deli.

Para saymayı bilmezdi Osman emmim. Hesap yapamazdı.

Kendine has bir gülüşü vardı.

Ona deli dememizin sebebi bu üç özelliği.

Oysa o gördüğüm en merhametli insanlardan biriydi.

Kafasının arkasında hiç tilki dolaştırmazdı.

İyi severdi, güzel severdi.

Eskiden, çocukken mahallenin haylazları onunla dalga geçerken çok zoruma giderdi.

Elimden bir şey gelmezdi, bağırıp çağırmaktan başka.

O güzelce söverdi.

Şimdi deliliği kötü bir şey olarak görmediğim için ben de deli diyebiliyorum Osman amcama.

Bizim evimiz köyün bir tepesinde, karşı tepesinde de Deli Hasan’ın evi var.

Tanıdığım bütün deliler beş kaplan gücünde.

Güçlü ama o da naif ve güler yüzlü, mutlu – mesut - bahtiyar.

Köyün diğer tepesinde Çolak Salim var.

Ne derse desin nasıl söverse sövsün susulan Çolak Salim.

Küçük bir köyde çok kısa mesafelerde kurulmuş bir deli üçgeni.

Şimdi deli kalmadı memlekette. Özlemiyor değilim.

Dediğim gibi bana Diyarbakır’ı Diyarbekir yapan şey Deli Bekir’in torunu olmam.

Akıllılardan çok delilere meyletmemin sebebi de o.

Burada da çok akıllı var maalesef ve dünyanın en güzel ikinci şehri Diyarbekir!